Urlop a choroba dziecka

Ech... niczego nie można zaplanować . A miałam takie szerokie plany na urlop „robótkowo – rękodzielnicze”. A tu masz. Rozchorowało mi się Dziecię.

Powinnam dodać, że sama się do tego przyczyniłam. Jako że mamy XXI wiek i standardowo chociaż raz trzeba spędzić rodzinnie weekend (który zaczął się od czwartku) w centrum handlowym - tak i zrobiłam ja. Spakowałam Miłka, wózek i wszystkie niezbędne akcesoria potrzebne i w drogę – pomyślałam a co... niech chłopak świata „Wielkiego” trochę zobaczy.
No tak - oczywiście wypad jak najbardziej udany a portfele znacznie szczuplejsze.
Ale już tej samej nocy pojawiły się u Miłego wymioty.
No i złapał ten mój Ptyś w tym „Wielkim” świecie przez duże W jakiegoś paskudnego wirusa. Klimatyzacja i wielkie skupisko ludzi – zrobiło swoje.

Ciężko to biedulek znosił , wymiotował po każdym jedzonku, nie zdążyłam dobrze założyć mu jedno ubranko i już do zmiany było a do tego wysoka gorączka , non stop marudzenie, noszenie na rączkach i brak chumorku - w normalnej sytuacji to do niego nie podobne, gdyż chłopak aż tryska uśmiechem na lewo i prawo.
Pralka chodziła po kilka razy dziennie. Nie było mowy o jakichś przyjemnościach dla siebie – gdyż wszystko kręciło się wokół Niego.

Ale dziś już troszkę lepiej, Miłek już śmiał się, sam się bawił a na widok laptopa wpadał w niedoopisania zachwyt i aż mu rączki drżały do niego. To był znak, że wraca do zdrowia.

Jednak jestem wciąż ostrożna w podawaniu mleczka i innych smakołyków. Wciąż bierze antybiotyk i inne lekarstwa.
W związku z tym wybraliśmy się na dłuuuugi spacerek po rodzimych wiejskich dróżkach. Chłopak dotleniony, wypoczęty i radosny wrócił do domku i mam nadzieję, że już będzie dobrze.

Jednak „Wielki” świat nie dla Niego. No bo to taki wiejski Chłopaczek.